“Milli İhanet Eğitimi” Genişliyor!

HAFTAYA BAKIŞ

AHMET TANER KIŞLALI

“Milli İhanet Eğitimi” Genişliyor! 

İşte size bir “bayram tebriği;”

“Ramazan-ı Şerif Bayramınızı tevhid-i imaniye ve uhuvvet-i İslamiyede ittifaken, tevazu ve telaifle tebrik eder, alem-i İslâmâ Malik-i Ebediden saadet-i dareyn ve Vahdet-i itikad niyaz ederim.”

Ve iki soru: Bu metin hangi yıllarda kaleme alınmıştır? Altındaki imza kime aittir?

Geçen yüzyılda Şeyhülislam tarafından yazılmış olduğu gibi bir tahminde bulunduysanız, fena halde yanıldınız demektir.

Bu “tebrik” iki ay önceki Ramazan Bayramı nedeniyle çok kişiye yollanmıştır. Altındaki imza da Samsun Terme Sağlık Meslek Lisesi Müdürü Ramazan Türkoğlu’na aittir.

Laik-demokratik cumhuriyet ilkelerine bağlı olduğuna inandığım Sayın Sağlık Bakanı’ndan bir açıklama beklemenin, benim ve tüm Cumhuriyet okurlarının bir hakkı olduğunu sanıyorum.

Sayın Bakan, acaba bakanlığında ne tür bir “kadrolaşma”nın olduğunun bilincinde midir? Sağlık meslek liselerinde, örneğin “sosyoloji” derslerini -büyük çoğunluğuyla- din dersi öğretmenlerinin verdiğini bilmekte midir?

Yukarıdaki metni, 1993 yılında yüzlerce kişiye yollayan bir eğitimci-yöneticinin, ne kafada kuşaklar yetiştirme çabası içinde olduğunu tahmin edebilmekte midir?

Bu durumu doğal mı saymaktadır? Saymıyorsa, ne yapmayı düşünmektedir?

★★★

Her yıl Ankara’da Liselerarası Matematik Olimpiyatı yapılıyor. Ankara’daki liseleri kapsayan bu yarışmada da TED Ankara Koleji, mutlaka 1-4 arası bir dereceye giriyor.

Bu yıl öğrencilerinin -ilk kez- dereceye giremediğini gören kurum yetkilileri, bunun nedenini öğrenmek istiyorlar.

İşte iki soru: Bu yılki sonucun farklı olmasının nedeni, okulu temsil eden öğrencilerin bu yıl iyi hazırlanamamış olmaları mıdır? Yoksa diğer okulların onlardan iyi hazırlanmış olmaları mıdır?

Soru ilgililere yöneltiliyor ve şu yanıt alınıyor:

“- Sizin öğrencileriniz, sınava girmeden önce aptest almadılar!..”

★★★

“Milli İhanet Eğitimi Bakanlığı mı?” başlıklı yazımın, okuyan çok kişiyi heyecanlandırdığı anlaşılıyordu. Oradaki düşünceleri paylaşan telefon, fax, telgraf ve mektuplar günlerce sürdü (Konu kendileri için zaten bilinen
bir şey olsa gerek; sadece Milli Eğitim Bakanı ve çevresinden en ufak bir tepki gelmedi. Basın danışmanı bile, “Acaba bu olay nerede olmuş?” demek gereğini duymadı..).

Okurlarımın önemli bir kesimi, böylesine ağır bir yazıdan sonra, hakkımda dava açılacağını düşünmüş olmalıydılar. Kimileri, öğretmenlerin aralarında -bana destek vermek için- imza topladıklarını duyuruyorlardı. Kimileri
-bir dava açılması durumunda- yargı önünde sergileyebilmem için, somut örnekler verebileceklerini bildiriyorlardı.

Prof. Mustafa Altıntaş ise, bu örneklerin en somutlarından birisini verdi. Önce inanamadım. Telefonda yanlış duyduğumu sanarak, bir kez daha tekrarlamasını rica ettim;

“- İstanbul’da bir özel okul, hafta tatilini cuma günü yapmaktadır!..”

★★★

Derste söz İran rejimine geliyor. İki öğrenci kalkıp, Humeyni’yi övüyor. Diğerleri de onlara “öfke” ile bakıyorlar..

Derste laiklik tartışılıyor. Bir öğrenci kalkıp, doğrunun “tek” olduğunu, buna ters düşen her şeyin “yanlış” olduğunu savunuyor. Sınıfta homurtular yükseliyor..

Belki de bazı üniversitelerde, bazı yükseköğretim kurumlarında, öğrencilerin bir yarısı öteki yarısına “öfke” ile bakıyor.

Çünkü birilerini “din devleti” istemesi için yetiştiriyoruz.. Birilerini de “laik devlet..”

Ayrı iki dünyanın gereklerine göre, ayrı iki insan yetiştiriyoruz. Sonra da -barut ve ateş gibi- ikisini yan yana koyuyoruz.

Onlara bu kötülüğü yapmaya hakkımız var mı?

Her toplum -kendisini sürdürebilmek için- gereksinme duyduğu insanı yetiştirir.. Ya “onu” seçer ya “ötekini..”

Ama kardeşi kardeşe “düşman” yapmak için eğiten toplum görülmemiştir!.. (Hele “milli ihanet” suçlamalarına kulak tıkayan bakanlar hiç mi hiç!..)