Çanakkale’den Sevgilerle

HAFTAYA BAKIŞ

AHMET TANER KIŞLALI

Çanakkale’den Sevgilerle

Ayağında yırtık bir ayakkabı, Avucunun içinde, sıkı sıkıya tuttuğu, buruşmuş bir beş yüz bin liralık.

Ürkek adımlarla girmiş Çanakkale ADD’den içeri.

Titrek bir sesle konuşmuş:

– Köprübaşında hamallık yapıyorum. Duydum ki
yardıma ihtiyacınız varmış… Benim de çorbada bir tuzum olsun istedim.

Tıpkı birkaç gün önce gelen iki er gibi:

“Kantinde görevliyiz. Atatürk rozetleri de satıyoruz. O rozetleri yaptıran derneği bir ziyaret edip, tanımak istedik” demişler.

Zaferin yıldönümünde Çanakkale’de idik. ADD Genel Sekreteri Vahit Yılmaz ve Prof. Anıl Çeçen ile birlikte Kemalizmi anlattık.

İnsanların sürekli terlediği, havasız bir salon. Ve üç
yüz kişilik salonu dolduran beş yüze yakın kadın-erkek, genç-yaşlı.

Her konuşmanın sonunda ayağa kalkıp var gücüyle ellerini çırpan, aydınlık, inançlı insanlar.

Geçen yılki toplantıda da bulunmuş olan Yılmaz,
kulağıma fısıldıyor:

– Kalabalık geçen yılkinin tam beş katı!

Üstelik REFAHYOL belası gitmiş. Üstelik Çanakkale’de Iranlı kılıklılar yok.

RP’nin adı yok… Sömürebileceği bir ortam yok.

Belediye başkanı CHP’li. İl çapında birinci parti ise
DYP… Çillerle birlikte eriyen, toplumsal desteğini hızla yitiren bir DYP.

Refah döneminde bile ADD’den hiçbir desteği esirgemeyen bir vali, Atatürk’ün düşüncelerini yaymak amacıyla kurulmuş olan derneğe iki bin Atatürk rozeti ısmarlayan bir garnizon komutanı… Ama bu
ortamla hiç bağdaşmayan, tüm bunlara ters bir üniversite.

Prof. Mete Tunçoku’nu yasalara karşın rektörlükten uzaklaştıran siyasal zihniyet, şimdi üniversiteyi ülkücülere teslim etmiş. Üniversitede işi olanın MHP il başkanına başvurması gerekiyor.

Rektörden başlayan militan kafa yapısı, tüm üniversiteye egemen… Üniversiteli çok genç ADD’nin toplantısındaydı. Ama üniversite ADD’ye kapalıydı.

Rektör atamalarını yapan Demirel’in sorumluluğu, alanlarda laiklik ve Atatürk söylevleri atmakla bitebilir mi?

Çanakkale ADD’nin yeni yönetimi, kadın ağırlıklı
Başkan Nadide Altın, üniversiteye de mutlaka gireceklerini söylüyor.

Görevi devralır almaz, çeşitti kuruluşları ziyaret etmeye başlamışlar. Sıra müftülüğe gelince de ufak bir tereddüt geçirmişler. Ama sonunda orayı da ziyaret etmeye karar vermişler.

Sayın Altın şimdi çok mutlu:

– Bizim gibi düşünen, Atatürk’e hayran bir müftü
ile karşılaştık. En güzel Atatürk fotoğrafı oradaydı…

Vahit Yılmaz bunu duyunca gülümsedi:

– ADD Kozan şubesinin açılışına müftü de gelmişti. Hemde tüm imamları toplayarak… Üstelik çok da güzel ve anlamlı bir konuşma yaptı. O kadar etkilendik ki kaymakam bey dahil, hepimiz kurdelayı O’nun kesmesini istedik. Tevazu gösterip kabul etmedi.

Sayın Yılmaz da Çanakkaleli.

Dedesinin Ayvacık müftüsü olduğunu, hiçbir hutbesini Mustafa Kemal’siz bitirmediğini anlattı. Sonra da ekledi:

– Bizlere Atatürk sevgisini 0 vermiştir. Karısı da
kızı da hep çağdaş bir biçimde giyinirlerdi…

Çanakkale’yi görmeyeli uzun yıllar olmuştu.

Assos büyüleyici… Çanakkale kordon boyunun
güzelliği doyumsuz.

Ama insanları daha da güzel. Kafaları ışıl ışıl.

Genç bir öğretmen heyecanlıydı. “Artık Atatürk’ün insancıl yanını vurgulamalıyız. Nezihe Araz ’ın kitaplarını okutmalıyız yeni kuşaklara” diyordu.

Otobüsümüz, Çanakkale’yi geride bırakırken bir
dilek tuttum içimden:

– Tüm Türkiye Çanakkale gibi olsun!