Soru Yanıtını Bekliyor!..

HAFTAYA BAKIŞ

AHMET TANER KIŞLALI

Soru Yanıtını Bekliyor!..

Bir süre önce bu köşede yer alan Milliyetçi Sol başlıklı yazı, Sayın Zülfü Livaneli ve benzeri görüşleri paylaşanlara bir yanıttı. Sayın Livaneli, yanıta yanıtı, büyük bir incelikle ve-sağolsun- bana bazı iltifatlar yaparak verdi.

Galiba demokratik bir kültürde düşünce çatışmasının nasıl olması gerektiği üzerine, güzel de bir örnek oluştu böylece…

Konuyu orada noktalamaya niyetliydim.

Ama iki olay, konunun kolaylıkla kapanamayacağını ve kapanmaması gerektiğini gösterdi. Önce ‘karşı taraf’ın gelişerek süren çabaları buna izin vermiyordu… Sonrada bazı çok değer verdiğim dostlarımın (eski Aydın Milletvekili Sayın M. Kemal Yılmaz gibi..) heyecanlı destekleri ve giderek çoğalan okur mektupları…

★★★

Sivas’tan Sayın Ömer Cahit Yıldız, mektubunda şöyle diyor:

“Livaneli ‘milliyetçi sol’u küçümserken, dışlarken, aday olduğu partinin ilkelerinden birinin ‘milliyetçilik’ (Atatürk milliyetçiliği) olduğunu unutuyor. Gerçi aynı aymazlığı aynı partinin birçok kişilerinde de görmek olanaklı. Hatta o parti, Büyük Atatürk’ün gösterdiği ülke ve ulus bütünlüğü kavramına da teğet geçiyor. Zaten öyle olmasaydı, ne Livaneli ‘milliyetçi solu yadsıyabilirdi ne de aday olduğu parti bindiği dalı kesmiş olurdu.

Ülkemizde son yıllarda Atatürk milliyetçiliğine, cumhuriyete karşı çıkmak bir ‘moda’ oldu. Bir çeşit ’seçkincilik’ oldu. Faşizmin, şovenizmin, kapitalizmin getirdiği milliyetçiliğe hiç ses çıkarmıyorlar. Mandacılık politikalarını kabul ettikleri izlenimini veriyorlar. Diğer yandan ülkenin ve ulusun bölünmezliğini savunmayı “şovenist” olarak nitelendiriyorlar.

Milliyetçi sol, insan sevgisini ve insanlık utkusunu taşır.
Ayrım gözetmeden tüm insanların çağdaşlaşmasını ister ulus, dil, din, mezhep, kişi ayrımı yapmaz. Onların tarihten gelen değerlerine önem verir, saygı duyar. Ama ülke bütünlüğü içinde, onları birbirlerine bağlı bireyler yapmayı amaçlar. Bu renkli mozaik, ulusumuzun kültürü olur. Onlarla sevinir, onlarla övünürüz.”

Ve ekliyor:

“Her ülke, kendi yapısına göre milliyetçidir. Her ülke, önce kendi bütünlüğünü ve huzurunu düşünür. Sonra diğer ulusların sorunlarıyla ilgilenir.”

Bugün köşeme konuk etmek istediğim ikinci isim de Sivas’tan Sayın Mehmet Erol Mahmutoğlu, konunun bir başka yanına dikkati çekiyor:

“Irkçı, şovenist ve yayılmacı olmayan ulusçuluk anlayışına, Atatürkçü geçinenler de yeterince sahip çıkmayınca, boşluğu bir başka parti doldurdu. Hem de milliyetçiliği en kötü bir biçimde yorumlayarak… Bir kısım gencimize de çok yazık etti.

Buğun bu yanlışın farkına hâlâ varılamamış olması çok üzücü. Sayın Livaneli’nin yazısı da size verdiği cevap da bunun somut bir örneğidir.

Siyasetçiler içinde bir tek Sayın Ecevit bu konunun bilincinde. Onu da yanlış tanıtmak için belli çevreler tüm güçleriyle uğraşmaktalar. Hiç sıkılmadan sağa kaydığını bile söyleyebilmekteler.

Sol düşünceli bir yurttaş olarak, emekten, barıştan, özgürlükten ulusların haklarına (karşılıklı olmak koşuluyla) saygıdan yanayım. Ama aynı zamanda ulusçuyum. Dünyanın bugünkü koşullarında böyle olmak zorundayım!..”

Sayın Mahmutoğlu, mektubunu bir dilekle noktalıyor:

“Umarım, gelecek yüzyıllarda uluslar ve yönetenleri, ayrım yapmaksızın tüm insanların doğuştan varolan haklarına içtenlikle sahip çıkarlar da ulusçuluk kavramına da gerek kalmaz…”

★★★

Sayın Livaneli’nin ilginç bir savı var:

“Milliyetçi tezler işlemeye başlamak, uzun vadede sola bir kazanç sağlamaz. O alan doludur ” diyor.

Ben kendi yanıtlarımı bir başka yazıya saklıyorum. Bugün köşemdeki son yanıt, solculuğundan kimsenin kuşku duyamayacağı Sayın Aziz Nesinden olacak.

CHP’nin son hükümeti döneminde, Kültür Yüksek Kurulu toplantısındaydık. Sayın Nesin bana dönerek şöyle demişti:

“Siz bu ülkede milli devleti kuran partisiniz. Milliyetçilik bayrağını ona buna bırakmaya hakkınız var mı?”

Soru bugün de geçerli.

Bayrağında ‘altıok’ bulunan partinin ‘Başbakan Yardımcısı’ unvanlı ‘Genel Başkan’ından ve de İstanbul Büyükşehir Belediyesi başkan adayından ‘yanıt’ bekliyor!..