Üç Güzellik 

HAFTAYA BAKIŞ

AHMET TANER KIŞLALI

Üç Güzellik

Olay Ankara’da geçiyor.

Kahramanımız, 75 yaşında emekli bir bayan öğretmen…

Yalnız yaşıyor. Emekli ikramiyesinden artan 400 milyon lirasını bankaya koymuş, faizini düzenli bir biçimde ANAÇEV’e (Anadolu Çağdaş Eğitim Vakfı) bağışlıyor.

Günün birinde bir karar daha alıyor…

Evindeki bütün eşyaları ANAÇEV’e veriyor. Ümitköy’deki yaşlılar evine çıkıyor. Emekli aylığından artan parasını da, gene vakıf aracılığıyla öğrencilere burs olarak değerlendiriyor.

Ne var ki, yaşlı kahramanımızın bir sorunu vardır. Titizdir, yalnız yaşamaya alışmıştır. Ama kaldığı oda iki kişiliktir.

Günün birinde ANAÇEV gönüllüleri duruma bir çözüm bulurlar. Uğraşırlar ve tek kişilik bir oda sağlarlar..

Ama beklemedikleri bir şey olur.

“Hayır” der yaşlı öğretmen:

– İki kişilik odanın aylığı 50 milyon iken, tek kişilik oda 35 milyon lira. O aradaki farkta, burs verdiğiniz çocukların hakkı var.. Ben iki kişilik odaya razıyım!..

Sayın Nebahat Acar bugün gene iki kişilik bir odayı paylaşıyor.

Ama birkaç genci “türban”dan, karanlık güçlere muhtaç olmaktan kurtardığı için mutlu… Aydınlanma savaşımında kendine düşeni yapmış olmanın bilinci ile huzurlu!

★★★

İkinci olay Almanya’da geçiyor.

Kahramanlarımız, uzun yıllardır Almanya’da çalışan bir karı-koca.

Bayanın emekliliği geliyor. İşyerindeki tüm Alman arkadaşları birer armağan hazırlama girişiminde iken, o da kocaman bir “Hayır” çekiyor

– Çok naziksiniz, ama kimseden armağan istemiyorum.. Benim ülkem karanlığa karşı yeniden bir savaşım veriyor. Sekiz yıllık kesintisiz temel eğitim bizim için yaşamsal bir öneme sahip.. Armağanlara harcayacağınız paralan toplayıp arada değerlendirelim!

Alman arkadaşları da etkileniyorlar bu soylu davranıştan.

Armağan için düşündükleri paranın iki katını, üç katını vermekten çekinmiyorlar. Ve tam tamına on bin mark toplanıyor..

Nil ve Torhan Berke çifti şimdi bu para ile Ankara’daki Ulus İlköğretim Okulu’na bir kitaplık yaptırmaktalar…

Mutlu ve huzurlu!

★★★

İzmir’de bir Uygar Eğitim Kooperatifi var.

Dinci dernek ve vakıflarının “külliye”leri Anadolu’yu bir kıskaç gibi sararken, savaşımda tuzları olmasını isteyen bir avuç aydınlık insan da kollan sıvamışlar.

Urla Belediyesi, 6 dönümlük bir arsayı 49 yıllığına kiralamış. Kimisi proje çalışmalarını tamamlamış. Kimisi yasal formalitelerin peşinde koşturmuş.

Mühendis odaları proje onayları için tek kuruş bile almamış.

Ve 2 Mayıs Pazar günü temel atılmış.

Hedef, okulun iki yıl içinde öğretime açılması…

Her üye ayda 25 milyon lira veriyor.. Çoğu da sınırlı geliri olan insanlar.

Ama mutlu ve huzurlular!

★★★

Tıpkı Çin atasözündeki gibi:

“Karanlıktan yakınacağına bir mum da sen yak!”
ANAÇEV gönüllülerine mumları daha çok kimlerin yaktığını sordum. “Orta sınıf insanları, öğretmenler, emekliler” dediler… Varlıklar pek yüz vermiyorlarmış.

Akşamları başlarını yastığa koyduklarında acaba huzur içinde uyuyabiliyorlar mı?.. Doğrusu merak ediyorum…